In 2025 zijn de stikstofnormen bij derogatie: 190 kg in NV-gebieden, 200 kg daarbuiten en 170 kg in Natura 2000-gebieden, grondwater beschermingsgebieden en derogatievrije zones. Voor 2026 is op dit moment geen duidelijkheid over mogelijke nieuwe derogatie.
Voor melkveehouders met voldoende mogelijkheden voor mestafzet kan dit aanleiding zijn om in 2025 geen deel te nemen aan derogatie. De eis van minstens 80% grasland valt dan weg, waardoor zij meer mais kunnen telen. Wat betekent dit voor de maisraskeuze?
De voederwaarde van snijmais wordt grotendeels bepaald door twee factoren: het zetmeelgehalte en de celwandverteerbaarheid. Het zetmeelgehalte is sterk afhankelijk van een goede kolfzetting en afrijping. De celwandverteerbaarheid verschilt per maisras en varieert van 45% tot ruim 60%. Een hoger percentage betekent dat de koe meer energie uit dezelfde hoeveelheid mais kan halen.
In een grasrijk rantsoen moet snijmais zoveel mogelijk energie leveren om het eiwitrijke gras goed te benutten. In de meeste derogatierantsoenen kies je dus voor maisrassen die uitblinken in zetmeelgehalte en plantverteerbaarheid. Bekijk de rassen >
Bij een hoger maisaandeel in het rantsoen is zetmeel minder belangrijk en plantverteerbaarheid zeer belangrijk. Een hoge NDF-verteerbaarheid geeft een veilige energie ondersteuning, wat zorgt voor een betere vluchtige vetzuurverhouding op pensniveau met minder risico op pensverzuring dan bij een hoog zetmeelaanbod.
Onderzoek toont aan dat beter verteerbare snijmais direct effect heeft op de melkproductie. Proeven op verschillende onafhankelijke onderzoekslocaties in heel Europa laten zien dat een verhoging van de celwandverteerbaarheid met 5% kan leiden tot 0,5 tot 1 liter meer melk per koe per dag.
Hoe ziet jouw ruwvoer-bouwplan en rantsoen er straks uit? Je teeltspecialist denkt graag met je mee. Vraag hem vrijblijvend om advies!
Neem contact op met jouw regionale specialist.
Neem een duik in onze kennisbank
